بیاد ۳۶ هزار جانباخته در حادثه زلزله (۳۱ خرداد ۱۳۶۹) رودبار
سلام، ای آشنایان دیار به خون آغشته
سلام ای مهاجران سپید بال
چه زیبا پرواز را آموختید
و چه عاشقانه در شعله های عشق سوختید
هر شب به این می اندیشم
که شما نیمه شب خرداد را چه سان گذراندید؟
و در زیر آوار با دوست چه نجوا می کردید؟
و هر صبح در این اندیشه ام
که صبح وصال را چگونه دریافتید؟
ای جویبارهای زلال صمیمیت
دریا شدید و اقیانوس ابدیت را در آغوش گرفتید
آن شب که در اعماق دریای خون خود غواصی می کردید
آسمان دل ما ابری بود و آسمان دلتان شفاف
زمین نگران شما بود و شما نگران زمان
که مبادا دیر به کاروان برسید
دل را با تمام گمگوشه ها
و آغوش را با وسعت بیدریغش
برای شب ۳۱ خرداد پنهان کرده بودید
شبی که می دانستید خواهد آمد...
آمد آن شب و در فردای آن،
وقتی که پیکرهای مطهرتان
از زیر آوارها بیرون کشیده می شد
انگار که می گفتید:
آرام ما را بکشید
چرا که سر و دست و پایمان...
اکنون استخوانهای تنم را بر می دارم
و از آن قابی می سازم روی دیوار تنهائی
که در آن هیچ نباشد
تصویری جز نگاه آخرین تان
صدای پای آب نثار شب خاموشی تان
✍️ ا.سرودی
مردم و مطالبه گری...
برچسب : نویسنده : ganjehr بازدید : 132