شطحی در فصل وداع

بیاد ۳۶ هزار جانباخته در حادثه زلزله (۳۱ خرداد ۱۳۶۹) رودبار
سلام، ای آشنایان دیار به خون آغشته
سلام ای مهاجران سپید بال
چه زیبا پرواز را آموختید
و چه عاشقانه در شعله های عشق سوختید
هر شب به این می اندیشم
که شما نیمه شب خرداد را چه سان گذراندید؟
و در زیر آوار با دوست چه نجوا می کردید؟
و هر صبح در این اندیشه ام 
که صبح وصال را چگونه دریافتید؟
ای جویبارهای زلال صمیمیت
دریا شدید و اقیانوس ابدیت را در آغوش گرفتید

آن شب که در اعماق دریای خون خود غواصی می کردید
آسمان دل ما ابری بود و آسمان دلتان شفاف
زمین نگران شما بود و شما نگران زمان 
که مبادا دیر به کاروان برسید
دل را با تمام گمگوشه ها 
و آغوش را با وسعت بیدریغش
برای شب ۳۱ خرداد پنهان کرده بودید
شبی که می دانستید خواهد آمد...

آمد آن شب و در فردای آن،
وقتی که پیکرهای مطهرتان
از زیر آوارها بیرون کشیده می شد
انگار که می گفتید:
آرام ما را بکشید
چرا که سر و دست و پایمان...

اکنون استخوانهای تنم را بر می دارم 
و از آن قابی می سازم روی دیوار تنهائی 
که در آن هیچ نباشد
تصویری جز نگاه آخرین تان
صدای پای آب نثار شب خاموشی تان

✍️ ا.سرودی